Η Ευδαιμονία των Ομηρικών Επών

Ευδαιμονία

    Η κατάκτηση της ύλης στα Ομηρικά Έπη αρχίζει με την Ιλιάδα και μία πράξη πολέμου. Ο ημίθεος Αχιλλέας, ο αλαζονικός Αγαμέμνων, ο μετριοπαθής Μενέλαος, ο σοφός Νέστωρ, ο κραταιός Αίας, ο πολυμήχανος Οδυσσέας θα πολιορκήσουν σθεναρά τα τείχη της ύλης μέχρι να τα κατακτήσουν. Η Τροία θα πέσει μετά από πολιορκία ετών και το σχέδιο των Επειών. Είναι νομοτελειακό προαγγελθέν  γεγονός, γιατί αν δεν πέσει, δεν υπάρχει άνθρωπος και ύπαρξη, δεν υπάρχει Οδύσσεια , δεν υπάρχει Επιστροφή.

Το τι είναι το Ίλιον , τι αντιπροσωπεύει και ποιοι είναι οι Τρώες, σε άλλο άρθρο έχει αναφερθεί αναλυτικά. Με λίγα λόγια εδώ θα  υπογραμμισθεί, πως η Τροία είναι μια μορφή εξουσίας πολιτική και θρησκευτική, που κλέβει τη γνώση και την ομορφιά της και δημιουργεί μια δύναμη οικονομική και καταδυναστευτική. Με αυτή, κτίζει τα τείχη τα ψηλά, για τα οποία ο ποιητής Καβάφης, μας μιλάει αλληγορικά.

Έτσι λοιπόν αυτοί που έχουν την γνώση δημιουργούν συστήματα εξουσιαστικά ληστρικά και μαζί με τον Έκτορα ΚΤΗΤΟΡΑ, τον ΠΑΡΙ που όλα παίρνει και τα  άλλα, του εξαγορασμένου ΠΡΙΑΜΟΥ, τα παιδιά, δηλ. 50 και πλέον οικονομικές θεωρίες και άλλες τόσες θρησκευτικές αιρέσεις και οργανώσεις που  κρατούν την κλεμμένη της ζωής μας, ομορφιά. Διαχρονικά αυτή η ληστεία εις βάρος των ανθρώπων συστηματοποιήθηκε σε συστήματα χρηματοπιστωτικά και σε τράπεζες μέσα από δείπνα μυστικά και ιησουϊτικά. Είναι πρωτίστως αφαίμαξη ενεργειακή και κατόπιν χρηματική.

Η Τροία είναι δύσκολη. Οι περισσότεροι άνθρωποι να πέσουν έξω από τα τείχη νεκροί και δεν θα μπορέσουν ποτέ να ξεκινήσουν ένα ταξίδι με οδυσσειακή επιστροφή, γιατί δεν θα μπορέσουν να κατακτήσουν τα χρειώδη προς το ζην.

Αυτοί που θα μπορέσουν και θα την κατακτήσουν, θα αντιμετωπίσουν  νέες προκλήσεις,  ύπουλες παγίδες και θα περάσουν από δύσκολους σταθμούς. Αναλόγως με τον χαρακτήρα τους και τις επιλογές τους να μείνουν και θα ξεμείνουν ή  θα προχωρήσουν με άκαμπτο στόχο και οδυσσειακές προοπτικές.

Οι Λωτοφάγοι, είναι ένας από τους πρώτους κόμβους του ταξιδιού, της επιστροφής. Είναι μια μορφή ευδαιμονισμού  και χυδαίου υλισμού. Ο άνθρωπος που έχει πάρει την Τροία, έχει κουραστεί πολύ και κάπου θέλει να μείνει και να αναπαυτεί. Έχει μια δουλίτσα, ένα σπίτι, ένα ίσως εξοχικό, ένα αυτοκίνητο και αράζει σε συνταγές μαγειρικής,  σεξ,  ζαμαφουτισμό  και αβάσταχτο μικροαστισμό, για τον οποίο μας μιλάει ο ποιητής Κατσαρός, χωρίς να αντιστέκονται. Το φβ είναι γεμάτο από αυτούς τους τύπους, γιατί οι άλλοι δεν έχουν, να πληρώσουν το ιντερνέτ και στη Τροία ακόμη χαροπαλεύουν  χωρίς σκοπό.

Το νησί του Ηλίου, είναι αναβαθμισμένος ευδαιμονισμός.  Έχουμε επίστρωμα κουλτούρας, δήθεν προβληματισμός, απέραντη διανόηση χωρίς ουσία και φλύαρος  αμοραλισμός.  Θεάματα   σε μέγαρα   με κρατικό πακτωλό, ακριβά αυτοκίνητα, επιδείξεις  και φθηνός νεοπλουτισμός σε ακριβά καγιέν και   ηλίθιο μεσοαστισμό.

Οι Φαίακες είναι ευδαιμονισμός υψηλού πνευματικού επιπέδου. Στον κήπο του Αλκίνοου όμως, ο  Οδυσσέας δεν ζει  "λάθε βιώσας", αλλά σε αγόρευση μυθιστορική εξηγεί, πώς να ζει κανείς σε ανάληψη ύπαρξης, φανερή.

Από την Σκύλα του ολοκληρωτισμού στη Χάρυβδη της φαυλοκρατίας

Σκύλλα και Χάρυβδη

Τα Ομηρικά Έπη κρύβουν σπουδαία μηνύματα και είναι χάρτης πορείας ζωής, καρδιάς και σκέψης, φάρος και οδηγός για λύσεις σε  αδιέξοδα διαχρονικώς

    Ένα από αυτά τα μηνύματα, βρίσκεται  στον  δύσκολο και σημαντικό σταθμό του Οδυσσέα , ο οποίος περνάει μέσα από την Σκύλλα και Χάρυβδη, αποφεύγοντας τις Συμπληγάδες για τους λόγους που αναφέραμε.[1]

Η Σκύλλα βρίσκεται δεξιά και η Χάρυβδη αριστερά. Στη μέση το τίποτα το κενό, το πουθενά.

Η ενέργεια κατεβαίνει από δεξιά, ανεβαίνει από αριστερά. Οι αντιληπτικές ιδιότητες της δεξιάς πλευράς είναι  η  γνώση, η λογική, οι επιστήμες, τα μαθηματικά, το γνωστό. Οι ικανότητες της αριστερής πλευράς είναι η ποίηση, η τέχνη, η διαίσθηση, η ενόραση, η γνώση η σιωπηλή, το άγνωστο.

Η μανιακή  χρήση του γνωστού φτιάχνει τους  μικρούς τυράννους του κόσμου με βάση τον ορθολογισμό, τον εγωισμό και τον  χυδαίο υλισμό. Η αμετροεπής χρήση του άγνωστου  δημιουργεί τους μεγάλους τυράννους του κόσμου, την θρησκεία, τα ιερατεία,  την τρέλα και τον νοσηρό ιδεαλισμό.

Επειδή η εκάστοτε εξουσία πολώνει τα πράγματα για να κυβερνά σπρώχνει τον άνθρωπο, πότε αριστερά και πότε δεξιά δημιουργώντας τις αντίστοιχες ιδεολογίες και μορφή πολιτευμάτων, καθεστώτων. Αλλά και στην μέση να καθίσει, στα αναμμένα κάρβουνα θα διαπιστώσει, πως δεν είναι καλά. Και, πίσω να κοιτάξει δεν μπορεί και σίγουρα ισχύει η ρήση» μπρός γκρεμός και πίσω ρέμα και στη μέση αναμμένα κάρβουνα».

Τι να κάνει  ένας απλός θνητός, που να πάει;

Να πάει δεξιά; Ναζισμός εθνικοσοσιαλισμός, ιδεαλιστικός ολοκληρωτισμός;

Να πάει αριστερά; Μαρξισμός κομμουνισμός; Υλιστικός ολοκληρωτισμός;

Να μείνει στη μέση, πολυεθνικός  ισοπεδωτικός, καπιταλιστικός φιλευθερισμός;

Είναι πράγματι μεγάλο το πρόβλημα  στην επιλογή κατεύθυνσης, που αντιμετώπισε και ο Οδυσσέας και φαίνεται άλυτο. Όμως δεν υπάρχει άλυτο πρόβλημα, υπάρχουν μόνο προβλήματα που δεν βρήκαμε τις λύσεις τους.

Ιστορικά, αν εξετάσουμε το θέμα θα δούμε θα δούμε πως ο εθνικοσοσιαλισμός απέτυχε παταγωδώς.

Γιατί; Ο Λόγος είναι φανερός. Χρησιμοποίησε  την δύναμη χωρίς την σοφία, δεν ήταν σοφός. Κράτησε το ξίφος της Δύναμης, την ιδέα,  χωρίς  την ισορροπία της φωτιάς, της γης και του πνεύματος

Ο  σοσιαλοκομμουνισμός κατέρρευσε.

Γιατί;

Διότι  δεν είχε την διαύγεια. Κράτησε την ύλη, χωρίς την καθαρότητα του νερού και του πνεύματος.

Είμαστε πλέον στη μέση του πουθενά και σε μία δημοκρατία που πεθαίνει στα χειροκροτήματα στο πόλεμο των ενεργειακών κάστρων.

Γιατί;

Γιατί οι άνθρωποι που κυβερνούν έχουν ένα έλλειμμα ενέργειας που μεταφράζεται σε έλλειμμα δημοκρατίας, αρετής και σοφίας. Δεν είναι ότι δεν θέλουν, είναι, ότι δεν μπορούν.

Στον κόσμο της ύλης μπορούν να ειπωθούν πολλά ψέματα, γιατί η εξωτερική όραση διαβάζει την μετάφραση έμμεσα, στο κόσμο της ενέργειας δεν υπάρχουν ψέματα, επειδή η εσωτερική όραση, την βλέπει άμεσα.

Στο κόσμο της ύλης αυτή την στιγμή υπάρχει ένα χρηματοπιστωτικό σύστημα πολλών τρις, στο κόσμο της ενέργειας όμως είναι ελάχιστα τα  πραγματικά ενεργειακά αποθέματα, επειδή η ανθρωπότητα έχει εκφυλιστεί και η εντροπία έχει αυξηθεί.

Αυτό, νομοτελειακά οδηγεί  άμεσα και στην κατάρρευση του συστήματος που στηρίζεται σε μια κλωστή και οδηγεί  στο άλμα στο κενό.

Το πρόβλημα λοιπόν με απλά λόγια είναι στην βάση του, ενεργειακό και είναι τοις πάσι γνωστό ότι  όλοι οι πόλεμοι  στην ύλη γίνονται για την ενέργεια, είτε την λένε μαύρο χρυσό, πετρέλαιο,  είτε  θρησκεία και θεό.

Πως λύνεται το  πρόβλημα της έλλειψης ενέργειας και της πτώσης της εντροπίας;

Παλαιά και Νέα Ατλαντίδα

Ατλαντίδα

     Ο μύθος της Ατλαντίδος περνά μέσα από τον  μεταφυσικό θεοσοφιστή Πλάτωνα και φθάνει μέχρι τον Άρχοντα των Δακτυλιδιών τον ευφάνταστο  οραματιστή Τολκίν.

Ο μύθος, δεν είναι ιστορία, δεν είναι επιστημονική απόδειξη, δεν είναι η απόλυτη αλήθεια, δεν είναι τελείως ψέματα, δεν είναι κυριολεξία. Ο μύθος,  είναι μια αλήθεια ντυμένη με συμβολισμούς και αλληγορία. Είναι μια μετάφραση της αριστερής  πλευρά του ανθρώπου στη δεξιά. Είναι η σιωπηλή γνώση της ανθρωπότητος. Το γεγονός ότι υπάρχουν πολλές εκδοχές του ιδίου μύθου αποδεικνύει και την ύπαρξη διαφορετικών χαρακτήρων, λαών και μεταφραστών με ένα κοινό υπόβαθρο της παγκόσμιας ιστορίας. Ο καθένας  ανάλογα με την προσωπικότητα του, τον χαρακτήρα του, αλλά και την εποχή που έζησε και γεννήθηκε, διαλέγει και κατανοεί, την εκδοχή του μύθου που του ταιριάζει περισσότερο. Όσο πιο ευρύ πνεύμα είναι και όσο πιο ελεύθερος από τα δεσμά της κοινωνικής διαμόρφωσης του σπηλαίου της εποχής του, τόσο πιο αντικειμενικός  και  τόσο πιο κοντά στην αλήθεια και στην ουσία, τον πυρήνα του μύθου, βρίσκεται. Αυτό αφορά φυσικά και την γράφουσα, για να μη χάνουμε την αυτογνωσία.

Η  γεωλογική ιστορία της Γης αρχίζει πριν 4, 5 δισεκατομμύρια έτη με την  στερεοποίηση της. Μια πύρινη  σφαίρα  υπερβατικής συνείδησης και το πρώτο ζευγάρι της ενέργειας και της  ύλης,  παρουσιάζεται στην παγκόσμια σκηνή της μεγάλης σκηνοθεσίας δημιουργίας,  στο ταγκό του Ουρανού και της Γαίας. Η ταξινόμηση  των 4 στοιχείων δημιουργεί το επόμενο ζευγάρι, τον Κρόνο και την Ρέα. Η φωτιά υποχωρεί στο εσωτερικό του  πλανήτη και ο Άρχων των Δακτυλιδιών, φωτιά στον ουρανό, ο Κρόνος  δημιουργεί την πρώτη στεριά ήπειρο, την Παγγαία, όπως αναφέρεται στον Όμηρο κατά την άφιξη του Οδυσσέα στην  Σχερία.

Ορίζεται ο Χρόνος στον Χώρο και ο Ζεύς παίρνει την εξουσία με όχημα την Νοημοσύνη σε ατομική  ανθρώπινη γνωσιολογία.

Εγένετο άνθρωπος!

Όχι όπως είναι σήμερα. Ο πρώτος άνθρωπος, από αστερόσκονη, ήταν αποτέλεσμα του αδελφού Ποσειδώνα, κυρίου των υδάτων και συνυπήρχε με τα υδάτινα στοιχεία της ανόργανης συνείδησης στην Ποσειδωνία της Ατλαντίδος, κατοικία.

Οι πρώτοι  άνθρωποι επί της γης,  ήταν οι Άτλαντες και φθάσαν σε υψηλά επίπεδα πολιτισμού και τεχνογνωσίας με τους βασιλείς και τους ιερείς τους. Οι ιερείς τους, ήταν άνθρωποι της γνώσης, είχαν τη γνώση και οι βασιλείς τους, ήταν άνθρωποι της δύναμης, είχαν την ενέργεια. Και οι δυο κάνανε κατάχρηση της γνώσης, της δύναμης και της εξουσίας , εκφυλίστηκαν και καταστράφηκαν. Κάποιοι διασώθηκαν σε διάφορα μέρη της γης και οι μεγάλες τεκτονικές κινήσεις των λιθοσφαιρικών  πλακών, τους διαχώρισαν  οριστικά σε διαφορετικές κάστες και ηπείρους που είχαν και διαφορετική εξέλιξη. Μερικές δεν είχαν και συνέχεια. Οι Άτλαντες στα εξελιγμένα εργαστήρια της  γενετικής τους,   δημιουργήσανε από διάφορες διασταυρώσεις διάφορες υποφυλές,  καθώς και  αποικίες. Όσοι διασώθηκαν δημιούργησαν τον δικό τους πολτισμό  με  τη γνώση που είχαν και την Μνήμη,  «ανάμνηση» που διέθεταν.

Οι άνθρωποι της γνώσης, σαμάνοι μάγοι ιερείς θρησκευτές δημιουργήσανε τα ιερατεία και τις θρησκείες και ο άνθρωποι της δύναμης δημιουργήσανε τα βασίλεια, γίνανε ηγεμόνες, φαραώ  αρχηγοί και βασιλείς. Εξελίχθηκαν με βάση τις επιλογές τους, προσωπικές και συλλογικές,  τις κλιματολογικές συνθήκες και τον χαρακτήρα τους, οι  υπερβόρειοι, οι κινέζοι, οι μογγόλοι,  οι βαβυλώνιοι, οι σουμέριοι, οι αιγύπτιοι, οι ινδιάνοι, οι ινδοί, οι εβραίοι σημίτες, οι προέλληνες και πολλοί άλλοι, επιβεβαιώνοντας εν μέρει τη δαρβινική θεωρία.

Ειδικά ,οι Έλληνες μετά την διαμάχη  διαγωνισμό του Ποσειδώνα και της Αθηνάς και την προτίμηση επιλογή τους, φθάσανε σε μεγάλα επίπεδα ανθρώπινου πολιτισμού και ακριβώς γι αυτό τον λόγο.

Η ιστορία και η νοητική εξέλιξη των Ελλήνων βρίσκεται κρυμμένη στο άντρο των Ομηρικών Επών φυλαγμένη από τον Οδυσσέα και την Αθηνά για ελεύθερους ανθρώπους  που θα φθάσουν στην Ιθάκη. Το κλειδί, το κρατά η Πηνελόπη  και ανοίγει τα υψηλά δωμάτια του νου, όταν ανεβαίνει και  κατεβάζει το τόξο. Η  οδυσσσειακή διαδρομή του ομήρου ανθρώπου είναι και η ηράκλεια τελική επιλογή του, στης  Ατλάντειας Καλυψούς ,το νησί,  όχι   για του κόσμου,  την κυριαρχία. Θα συνεχίσει για τη γνώση και την αυτογνωσία.

Με την   ανακάλυψη της Ομηρικής Αμερικής και ειδικά μετά την εμφάνιση, είσοδο  του πλανήτη  Ποσειδώνα  στην συλλογική συνείδηση, το 1850 και του υγρού μαύρου στοιχείου του πετρελαίου,  στην  συλλογική τεχνολογία, η παλαιά Ατλαντίδα επανήλθε στο προσκήνιο με την μορφή των Μνηστήρων της ανθρωπότητος με τα ίδια  λάθη και χαρακτηριστικά. Ο Οδυσσέας  στο τελευταίο Σταθμό του φθάνει στην Ιθάκη και  συναντά τον Τηλέμαχο , την σύγχρονη ΤΗΛΕ επι-κοινωνία, στο φτωχικό καλύβι του νου, το  διαδικτύου του Εύμαιου.

Ζητείται Ιθάκη

Φαίακες Ελλάδα Ιθάκη

                            
                               για παλαιούς και νέους πρωθυπουργούς εν μέσω Συμπληγάδων

     Από το νησί των Φαιάκων, την πανέμορφη Ναυσικά-Κέρκυρα, το μήνυμα του πρωθυπουργού της Ελλάδος για την επιστροφή της Περσεφόνης στην γη, είναι  "εμπνευσμένο" από μία παλαιότερη ομιλία αρθρογραφία μου. Χαίρομαι που οι σύμβουλοι του,  με μελετούν επισταμένως και ενημερώνονται  για τα ομηρικά, εν Ελλάδι, τεκταινόμενα.

Ας πάρουμε τα  πράγματα από την Αρχή.

Την Ιθάκη πολύ ηγάπησαν, ελάχιστοι, την  διαδρομή.

Γιατί;

Διότι είναι δύσκολη πολύ και ένα  όρο απαράβατο, απαιτεί, καθώς και  ένα βιογραφικό-οικοδόμημα  γερά  να  στηριχθεί. Κίονες 12 και, 12 Ομηρικοί Σταθμοί, πρέπει να περιέχονται  και να θεμελιώνονται σε ισορροπία λεπτή. Αυτά  τα τσεκούρια η Πηνελόπη, τοποθετεί. Αυτά γνωρίζει ο Οδυσσέας γιατί έχει περάσει από εκεί.  Αυτό μας διδάσκει ο Όμηρος και είναι η δοκιμασία του τόξου για όποιο  "Οδυσσέα" τον τίπλο διεκδικεί. Μέχρι στιγμής έχουν προσπαθήσει πολλοί, όμως το τόξο δεν λυγίζει, γιατί δεν υπάρχει το αντίκρυσμα στο ΒΙΟΣ τους, τη ζωή.

Ο Οδυσσέας φθάνει στην Σχερία, μετά από μια   «Ηράκλεια» στην Καλυψώ, Επιλογή. Πριν, στον Άδη είχε κατεβεί.

Φεύγει από το νησί  του Αλκίνοου,  μετά από  μια εξονυχιστική έρευνα από την σύζυγο του Αλκίνοου που την λένε, Αρετή.

Κανείς δεν φθάνει και κανείς δεν αναχωρεί από αυτό το νησί, αν αυτές τις ομηρικές προδιαγραφές, δεν πληρεί.

Ο κ. Γιωργάκης Παπανδρέου, ο εγγονός και ο γιoς του κομματικού κατεστημένου, αναζήτησε την Ιθάκη, αλλά δεν την βρήκε. Αντιθέτως, βρήκε τις αγορές τις χρηματοπιστωτικές, που τις έσωσε στα 10 λεπτά αποφάσεων που ρήμαξαν την Ελλάδα.

Ο κ. Αντωνάκης Σαμαράς, πλούσιος συγγενής, της μεγάλης των κομμάτων, αυλής, αναζήτησε τους πολεμιστές, αλλά δεν τους βρήκε, γιατί είναι φτιαγμένοι από υλικό άλλης, αντοχής.

Ο κ. Αλέξης Τσίπρας,  επαναστάτης χωρίς ιδεολογία, της μεγάλης των κομμάτων σχολής, στην ομηρική αναφορά του, ανάμεσα από τις συμπληγάδες, κλέβοντας τις λέξεις,  μιαν Ιθάκη, αναζητεί.

Για να αναζητήσεις την Ιθάκη, χρειάζεται να έχεις φύγει από αυτή σε μακρινό ταξίδι  και εξερευνητική αποστολή..

Δύο είδη ανθρώπων δεν φεύγουν ποτέ από αυτή. Το πρώτο, είναι η Πηνελόπη, η Ευρύκλεια, ο Εύμαιος, ο Λαέρτης και ο Φιλοίτιος. Το δεύτερο είναι, οι  υπερφίαλοι Μνηστήρες και οι  διεφθαρμένοι δούλοι  και οι δούλες.

Ο Οδυσσέας και ο Τηλέμαχος φεύγουν και ξαναγυρίζουν μαζί.

Αυτό που ξεχωρίζει τον Οδυσσέα, από   τους Μνηστήρες και τους ζητιάνους δούλους, είναι το ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ  του,  είναι το Τόξο που ξέρει να χεiριστεί. Έχει τη  Διαδρομή και  είναι οι πέλεκεις- Σταθμοί.

Δεν το έχουν, ακόμη και αν ανήκουν σε σοσιαληστρική διεθνή.

Και η  Πηνελόπη το ζητά, ως απόδειξη ισχυρή , αλλά και η  δίκαιη Αλκίνοη Αρετή.

Χωρίς Γνώση και Αρετή, δεν υπάρχει Οδυσσειακή Διαδρομή, διότι δεν υπάρχει,  Αυτογνωσία, Θάρρος, Διαύγεια,  η Δύναμη της Αυτοσυνείδησης  και  η Καρδιά,  η Καθαρή.

Χωρίς αυτούς τους 12 Κίονες της Ομηρικής ενδελεχούς κατασκευής, ο νους πλανάται από στις Συμπληγάδες πλαγκτές πέτρες και συντρίβεται στη στιγμή. Κανένα Βέλος δεν περνά από 12 τσεκούρια  σε ευθεία γραμμή.

Ο σπόρος της Περσεφόνης που αναδύεται,  άμα τη επιστροφή της,  από το βασίλειο του Πλούτωνος, δεν πρέπει να είναι καμένος, για  να βλαστήσει στο φώς.

Έτσι αποδεικνύει,  ότι είναι ζωντανός.

Και είναι η Συνείδηση του, που τον ρωτάει για το γιατί και το πώς.

Μερικοί την λένε, Πηνελόπη, άλλοι Αρετή, εγώ, την λέω,

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ και  είναι, του Τόξου o χειρισμός,  ευθύτητα, καμπύλη, στόχος, ευστοχία  και  o ενδελεχής  σκοπός

Αστραία ©©